Het niet kunnen thuiskomen na een koude douche nadat ik door een killerbee ben gebeten

26 november 2014 - Melbourne, Australië

Hello mensjes,

 

Ik dacht ik geef jullie maar eventjes een update van wat er allemaal is gebeurd because a lot have happend in a short time period.

 

Ik was gebleven bij Wyndholm park en al die veulens die ene nacht en natuurlijk wilde de veulens niet gelijk drinken dus was ik daar ’s nachts uren mee bezig. En ik heb toen die nacht zo’n dom maar ook weer zeer getalenteerd veulen gemaakt. De partus ging prima en het veulen stond met 30-45 minuten, dus ik ging een uurtje later checken of hij dronk. Hij dronk, maar niet van de merrie maar uit een wateremmer :S en daarna zuigde hij een beetje met zijn natte mond vol met water aan een paal van het hek. Zeer getalenteerd dat hij al uit een emmer water kan drinken, maar wel erg dom. En vervolgens was ik dus 2 uur!! Bezig om hem te leren te drinken aan de uier van de merrie!! De merrie stond op knappen en was gek op het veulen en echt een super goede mama, maar het veulen was zo dom. Want dan had ik hem eindelijk onder de uier, hij was namelijk ook nog eens super sterk en wilde niet door mij onder het uier geduwd worden of uberhaüpt in die richting, want hij wilde bij zijn beste vrienden de wateremmer & het hek blijven. Maar had ik hem er eindelijk onder, vloog hij er weer vandoor en begon hij weer aan het hek te zuigen. Echt zo fucking frustrerend, maar na  2 uur veel geduld te hebben was het mij dan eindelijk gelukt.

Deze lange nacht bleek ook gelijk mijn laatste foalwatch bij Wyndholm Park te zijn, wat ik op dat moment natuurlijk nog niet wist.

 

Op Rosehill deden we verder dezelfde dingen: merries scannen, foalings, uterus spoelen, Cashlicks zetten (ik heb er 2 gezet! Eentje met Anna samen (teamwork) en eentje all by myself J), IgG-tests, due to foals checken, foster foals en de dagelijkse patiëntjes. We hadden dus ook een merrie die op springen stond die vorig jaar haar veulen had verloren due to neonatale isoerythrolyse (NI:  hetzelfde als een resus-baby: mama maakt antilichamen tegen  de erythrocyten (rode bloedcellen) van de baby, baby krijgt die antilichamen binnen met de melk, zeg maar dag tegen je ery’s. Ondanks dat de eigenaar dit jaar een andere hengst had gebruikt, bleef het toch tricky business en het veulen zou alsnog dezelfde bloedlijn kunnen hebben waar de merrie antilichamen tegen heeft dus zodra het veulen geboren zou worden, zouden we ze scheiden en een coagulatie-test doen om te kijken of de merrie antilichamen tegen het veulen heeft. However hadden we die test nog nooit gedaan, behalve gelezen in een artikel hoe we het moesten doen. Nou alarm ging af, merrie was in partus dus wij hop snel die merrie overeind jagen en als een malle met haar naar de stal proberen te rennen terwijl de beentjes van het veulen er al uit waren. Arme merrie wilde eigenlijk alleen maar het veulen eruit persen maar had daarentegen een Darren die aan haar hoofd trok & opjoeg, een Josephine die wilde armgebaren maakte & opjoeg en een auto met Anne erin die haar ook aan het opjagen was. Merrie wist denk ik niet wat haar overkwam dus zei maar half proberen te rennen, half proberen te persen. Merrie in stal, merrie ging weer liggen, veulen eruit geperst, merrie en veulen gescheiden. Toen moesten we gaan testen: biest van de merrie en bloed van het veulen, een aantal verdunningsreeksen, centrifugeren en dan kijken of het coaguleert (samenklontert). Het leuk dus samen te klonteren, maar we hadden het nog nooit gezien dus konden het nergens mee vergelijken. Het zekere voor het onzekere gingen we ook maar eventjes onder de microscoop bekijken en daar leek het ook te coaguleren. Leek, zeker waren we het niet. Maar toch maar gescheiden en het veulen ieder uur biest geven van biest dat we nog in de vriezer hadden liggen. De volgende dag ging er nog een merrie veulenen dus ik had het idee bedacht om daar dezelfde test mee te doen en te kijken wat daaruit komt, want zeer kleine kans dat dat ook een NI-veulen was. Die test coaguleerde niet, dus we hadden de test die vorige nacht goed geïnterpreteerd! That was so exciting!!

 

Ik ben tijdens een van mijn laatste dagen op Rosehill ook nog met Nicky (een van de dierenartsen) mee gegaan naar mini veulen met een eyelid-laceration, een arabier met cellulitis en een arabier met een peesprobleem. We waren alleen wat te vroeg voor bij de arabieren, dus Nicky nam mij mee naar the LaLa-falls wat daar om de hoek zat. Het zouden dus watervallen moeten zijn, maar het was zo droog geweest dat er geen water was dus geen echter waterval, maar wel fucking adembenemend mooi daar. It really took my breath away!

Ow en op mijn laatste avond daar heb ik ook eindelijk de Sangria gemaakt waar ik dus al een maand lang over aan het zeuren was en het was delicious!

 

En ja, je leest het goedL: laatste avond op Rosehill… Ik ben dus weg bij Rosehill farm. Vorige week maandag zei Anne tegen mij dat ze gecontacteerd was door Goulburn Valley Equine Hospital (GVEH) in Congupna dat ze een stageplek vrij hadden en of ze een geschikt iemand ervoor wisten en Anne dacht aan mij, omdat ik al het langst bij Rosehill was, het scannen wel onder de knie had en de dingen die we bij Rosehill binnen kregen wel allemaal had gezien. En ik zou dan bij the Reproduction centre van GVEH werken, waar ze alleen al een kudde  van 350 recipient mares hebben voor ET, een van de grootste sperma centres & freezing semen centres zijn en ik onder de hoede zou staan van Angus McKinnon, de man die de repro bijbel heeft geschreven. Ik was super excited en besloot heen te gaan, ik vertelde het Anne dinsdagochtend tijdens het scannen en voordat ik wist had ze een busticket voor me geboekt en vertrok ik de volgende ochtend (woensdag) om 7 uur ’s ochtends. Dit ging allemaal heel erg snel en ze vertelde het me natuurlijk niet voor 9-10 pm dinsdagochtend, dus was nogal hectisch met spullen pakken en het paste natuurlijk niet allemaal. Bus gepakt en ik kwam woensdag aan bij het busstation waar ik opgepikt zou worden. Ik wachten en wachten, maar na 45 minuten dacht ik toch maar even te gaan bellen. Degene die me zou oppikken zou blijkbaar een kwartier bij the busstation hebben gewacht, maar mij niet gezien hebben dus die heeft toen een paar keer naar de verschillende busstations te rijden om er op den duur achter te komen dat degene die ze de hele tijd dat ze aan het wachten was op Josephine ook werkelijk waar Josephine was :p. Wat het geval was, Libby (degene die mij oppikte) dacht ik ga wat eerder zijn zodat ik de bus niet mist, bleek mijn bus dus een kwartier eerder te zijn, dus ze dacht dat dat blonde meisje met al die koffers wachtend in het busstation niet ik kon zijn, want Josephine zou nog lang niet aankomen. Maar gelukkig allemaal goed gekomen.

Hier aangekomen, gelijk aan het werk. Op mijn eerste dag merries opgehaald, al veel hengsten zien collecten, veel merries gescand zien worden, inseminaties, embryo flushes en de dag afsluiten met een vette surgery waarbij een merrie een mega grote granulosa-theca-cell-tumor verwijderd werd. Gesloopt ging ik naar de bungalow om de volgende ochtend weer om 07.30 te beginnen. En zo gingen de dagen bij repro voorbij, maar dan zonder de vette GTCT-surgery. Ik begon alleen op den duur wel een beetje suspecious worden, want ik mocht nog steeds geen merries scannen of hengsten collecten terwijl mij dat wel door Anne was beloofd dat ik dat mocht doen, dus ik dacht ik ga er maar eventjes naar vragen naar wat ik eigenlijk hier mag uitvoeren qua handelingen. Bleek er dus different agreements te zijn that was told me en dat ik alleen mocht observeren want de interns moesten de handelingen leren. Dit snapte ik prima, maar wiste niet zeker of deze stageplek dan wel was wat ik wilde but I would give it a go. Ik leerde superveel van het kijken en heb nog nooit zoveel embryo-flushes en semen collections op een dag gezien en het scannen echt binnen een paar seconde was een merrie gedaan. In het weekend kwam ik er met name achter dat dit niet was wat ik wilde, want in het weekend waren we vroeg klaar bij repro (rond de lunchm ipv van 07.30 am untill 9.00 pm) en dan zit je in je bungalow waar je geen wifi hebt om met thuis te kunnen communiceren, heb je geen auto om ergens heen te gaan en zit je gewoon stuck. Dus ik belde zaterdag Anne op dat dit niet was wat ik wilde en of ik terug kon komen. Hierop zei ze dus… Nee…. Ik dacht van wtf?! Het bleek dat het werk op Rosehill zoveel was afgenomen sinds vorig jaar en het breeding season liep ook nog eens op zijn einde, dus ze hadden geen werk meer voor 3 mensen en Suus & Anna zijn er nog maar net en kan je niet echt scheiden want ze gaan samen reizen. Ik dacht wel ff van fuck, wat nu? Wil ik hier nog 3,5 week blijven of niet? Ik had namelijk op een stageplek tot eind December gerekend…

Maar na flink wat janken en the tough words van Liesje, dacht ik van fuck it, ik ga het hier gewoon top maken en anders gewoon beginnen met reizen. Zondag weer een leuke leerzame dag gehad en ook weer vroeg klaar, dus ik heb mijn bikini aangetrokken en gezond, maar hiervoor bleek het al snel te bloody hot voor te zijn (temperatuur van 34-40°C) werden gehaald en ze waarschuwde me al voor temperaturen van rond de 50°c rond Kerst K! Dus ben ik een powernap gaan doen en toen rond een uurtje of 4-5 in Shepparton afgezet door een van de staffmembers met het idee dat ik terug wel zou gaan lopen. In shepp heb ik een lekkere fles wijn gekocht, bij the lake gezeten en een boek gaan lezen op the E-reader, super chill gerelaxed en ik vergat al snel de tijd om naar huis te gaan, want ik zou dus naar huis lopen en dat zou zo’n 9 km zijn. Ik was ff vergeten hoe snel het hier donker kan worden en hoe ver 9 km is als je het loopt en niet rent, dus het begon al snel schemerig te worden dus ik dacht van fuck i’m scewed this is going to be dangerous. Dus met de moed van mijn halve fles wijn en ik geen zin had om in het donker langs een 80-100 km/uur weg te lopen dacht ik van fuck it, ik ga liften en als er een creep stopt en mij probeert te verkrachten dan sla ik hem knock-out met mijn halfvolle fles wijn. De eerste auto stopte en een hele aardige man genaamd Mark gaf mij veilig een rit naar huis en ik ben niet verkracht :p, ik kreeg gelijk zijn telefoonnummer want hij reed elke dag richting town for work passing GVEH dus hij kon mij 2x per dag wel een lift geven als het nodig zou zijn.

De afgelopen dagen heb ik niet bij repro doorgebracht maar in the Hospital zelf en jeetje wat doen ze veel operaties hier, niet normaal! De afgelopen 2 dagen gewoon 6 op een dag pfff. We hebben dus ook een venogram gedaan op een laminitis horse, om de bloedtoevoer naar de lamellen te zien en zo een betere prognose te kunnen geven. Het is geen operatie, maar wel echt super interessant om te zien ivm mijn lamitis-history L en ik had er nog nooit van gehoord.

De afgelopen week bij GVEH was super interessant, ik heb echt super veel geleerd in een korte tijd, maar ik wilde toch wel wat doen en niet nog 3 weken alleen maar toekijken dus ik heb besloten om eerder te beginnen met mijn reis. En met eerder beginnen bedoel ik morgen!

Ik ben nu bij mij neef Tom, zijn vrouw Fernanda en mijn nichtje Sophie in Melbourne voor een dagje en ik zal morgen naar Cairns vliegen waar ik vrijdag begin met het halen van mijn PADI op the Great Barrier Reef, daarna door naar Mission Beach – Magnetic Island – Arlie Beach – Withsundays – 1770 – Rainbow Beach – Fraser Island – Noosa – Brisbane – Surfers Paradise – Byron Bay – Spot X en uiteindelijk 30 december ’s nachts aan te komen in Sydney waar ik NYE ga vieren en een paar dagen ga verblijven om dan ergens in Januari richting NZ te vertrekken. En waarschijnlijk eind februari/begin maart terugvlieg via Sumatra & Bali om daar 3-4 weken met Mies & Lotte te gaan reizen J!!

Maar eerst nu maar eventjes beginnen met mijn reis East Coast OZland! Ik ga mijn laptop niet meenemen dus veel blog-updates zullen jullie wsl niet krijgen, maar alle geweldige verhalen & foto’s krijgen jullie achteraf wel te horen & te zien!

 

Ik hoop dat ik jullie een beetje genoeg heb ge-update over the sudden changes.

Ik heb trouwens nu een Australisch number en mijn NL nummer dus tijdelijk niet meer beschikbaar is. You can reach me on: +61477269397

 

Kusjes!!

Foto’s

1 Reactie

  1. Anouk:
    26 november 2014
    Super heftig maar super moedig ook Joos! Wat ben je ook een kanjer! :) dikke kus!!